Asymetria ułożeniowa

Asymetria ułożeniowa to stan, kiedy niemowlę układa się asymetrycznie, wyraźnie wybiera jedną stronę ciała – na przykład odwraca główkę, patrzy ciągle w tym samym kierunku – zarówno podczas codziennej aktywności, jak i podczas snu. Wraca do tej pozycji w chwilę po poprawieniu ułożenia jego ciała. Wszystkie noworodki rodzą się z asymetrią większą lub mniejszą.

Jakie objawy świadczą o asymetrii ułożeniowej?

Zdrowe, urodzone o czasie dziecko, powinien wyrosnąć z asymetrii pomiędzy 2 a 3 miesiącem życia. W przeciwnym razie, gdy po 3 miesiącu nadal ustawia się asymetrycznie, należy zastanowić się na ile to jest to prawidłowe. W trakcie zabawy lub pielęgnacji można zauważyć, że dziecko zdecydowanie preferuje jedną stronę ciała: na niej się układa, częściej odwraca główkę patrzy w tym kierunku, do buzi wkłada tylko jedną rączkę (druga często jest wtedy zaciśnięta i wycofana), w łóżeczku albo na przewijaku nie potrafi leżeć prosto, a gdy zacznie obracać się z pleców na bok, zawsze robi to tylko w jedną stronę. Dzieci z asymetrią nie potrafią leżeć na brzuszku i ułożone w tej pozycji zaczynają marudzić (wynika to z faktu, że nie umieją się symetrycznie podeprzeć na przedramionach). Charakterystycznym objawem utrwalonej asymetrii ułożeniowej jest spłaszczona z jednej strony główka.

Przyczyny asymetrii ułożeniowej

Przyczyn tego, że dziecko stale układa się lub odwraca tylko w jednym kierunku jest wiele, i są one bardzo różne. Czasem przyczyną są błędy w opiece w okresie noworodkowym, na przykład przystawianie stale do jednej piersi, układanie stale na jedną stronę. Bywa jednak, że powody są poważniejsze – kręcz szyi lub nieprawidłowe napięcie mięśniowe. Zdarza się, że za asymetrię odpowiedzialne są wady słuchu lub wzroku – dziecko reaguje tylko na te sygnały, które dobiegają do niego z określonej, zawsze tej samej, strony.