Czym jest dysleksja?

„Dysleksja rozwojowa to trudności w uczeniu się czytania i pisania, a także trudności w przetwarzaniu językowym w mowie i piśmie” (…)
„…jest spowodowana zaburzeniami przyswajania i funkcjonowania języka, a w szczególności przetwarzania informacji bazujących na języku”.
(za G. Krasowicz-Kupis „Diagnoza dysleksji rozwojowej”, w: „Dysleksja rozwojowa – fakt i tajemnica w diagnostyce psychologiczno-pedagogicznej” pod redakcją naukową s. Marii Bogumiły Pecyna, WSZIA, Opole, 2011)

Specyficzne trudności w uczeniu się czytania i pisania

Termin „dysleksja rozwojowa” pojawił się na trwałe w piśmiennictwie polskim dzięki charakterystyce Marty Bogdanowicz. Na dysleksję rozwojową składa się triada:

  • Dysleksja (trudności w czytaniu)
  • Dysortografii (trudności w poprawnej pisowni)
  • Dysgrafia (zaburzenia graficznego aspektu pisma ręcznego).
Dysleksja

Diagnoza dysleksji w Poradni S.O.S.

W naszej Poradni podchodzimy do diagnozy kompleksowo. Odbywa się ona w trakcie dwóch lub trzech spotkań diagnostycznych.

I. Spotkanie pierwsze

  • Wywiad z rodzicem mający na celu, m.in.: zebranie wiedzy na temat dotychczasowego rozwoju ucznia (m.in. charakterystyka trudności), ocena za pomocą kwestionariuszy temperamentu dziecka, deficytów w zakresie nadruchliwości, procesów uwagi, itp.
  • Analiza załączonej do wniosku o badanie dokumentacji: opinii ze szkoły, wyników przeprowadzonych wcześniej badań – psychologicznych, pedagogicznych, logopedycznych, integracji sensorycznej, dokumentacji medycznej.

II. Spotkanie drugie

  • Diagnoza możliwości intelektualnych ucznia wybranymi testami psychologicznymi.
  • Diagnoza specyfiki trudności w czytaniu i pisaniu za pomocą baterii testów do diagnozy dysleksji (w tym umiejętności fonologicznych, uwagi i pamięci, zdolności przetwarzania informacji, umiejętności czytania ze zrozumieniem, jakości i tempa pisania, itp.)

Jak rozpoznać dysleksję u dziecka?

Proces diagnozy dysleksji nie jest łatwy, ponieważ sam obraz zaburzenia zmienia się wraz z wiekiem osoby, której dotyczy. A specjaliści mają rozbieżne poglądy na temat przyczyn.

Wielu badaczy i autorów prac na temat dysleksji zgadza się, że zaburzenie to nie jest zjawiskiem jednolitym i możemy wyróżnić różne jej podtypy i rodzaje. Możemy również umiejscawiać je na kontinuum od łagodnej dysleksji do nasilonej, głębokiej dysleksji.

WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) w Podręczniku Diagnozy Klinicznej ICD-10 zaproponowała termin „specyficznych zaburzeń czytania” oraz nadała mu numer F81.0.

Zgodnie z opisem klinicznym i wskazówkami diagnostycznymi zamieszczonymi w w/w klasyfikacji główną cechą tego zaburzenia jest specyficzne i znaczące upośledzenie umiejętności czytania.

1. Zaburzenie to może dotyczyć:

  • zdolności rozpoznawania czytanych słów,
  • zdolności rozumienia czytanego tekstu,
  • umiejętności głośnego czytania,
  • wykonywania zadań wymagających czytania.

2. Trudnościom tym mogą towarzyszyć problemy w opanowaniu poprawnej pisowni.

3. Zaburzenie te nie wynikają bezpośrednio z deficytu wzroku, ostrości słuchu, czy zaburzeń neurologicznych.

4. W wywiadzie rozwojowym pojawiają się informację na temat zaburzeń rozwoju mowy i języka.

5. Poziom umiejętności językowych dziecka jest znacząco niższy od oczekiwanego poziomu przy uwzględnieniu wieku, inteligencji ogólnej, zaawansowania w nauce.

6. Pojawiają się błędy głośnego czytania, takie jak:

  • opuszczanie, zastępowanie jednych wyrazów innymi, zniekształcenia lub dodawanie części wyrazów albo części wyrazów;
  • wolne tempo czytania;
  • „falstarty”, długie wahania, gubienie miejsca w tekście, nieodpowiednie frazy;
  • przestawianie słów w zdaniach i liter w słowach.

7. Mogą pojawić się również trudności w rozumieniu czytanego tekstu, takie jak:

  • niezdolność do przypominania sobie przeczytanych faktów;
  • niezdolność do wyciągania wniosków lub przesłanek z przeczytanego materiału;
  • posługiwanie się ogólną wiedzą niż informacjami z przeczytanego tekstu, w celu udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące przeczytanego opowiadania.

8. Zdarza się, że w późniejszym dzieciństwie i życiu dorosłym zaburzenia pisania mogą być głębsze niż deficyty czytania.

9. IQ ucznia nie może być poniżej 70.

Masz pytania? Chętnie na nie odpowiemy

Zaproponujemy też cele i rodzaj terapii, która może być skuteczna dla Twojego dziecka.